Categorie: Blog Las Vegas

Vanmorgen waren we allebei al vroeg wakker, rond kwart voor 7. We pakken de laatste spullen in, nu met 2 koffers terug is dat geen probleem. Eerst rijden we naar de car rental return, en leveren daar onze huurauto in. Dat gaat lekker snel. Dan op zoek naar de shuttlebus voor de luchthaven. Al met al zijn we rond acht uur op het vliegveld. Inchecken moet je hier voortaan zelf doen. Dus paspoorten scannen, kofferlabels en boardingpassen uitprinten. De dames achter de balie hoeven alleen de koffer nog maar op de band te gooien. Dan door de douane. Dit gaat redelijk snel. Maar hier nu wel schoenen uit en riemen af. Alles verloopt soepel. We hebben nog tijd om even te ontbijten. Dit doen we bij Cinnabon. Een lekker broodje met ei, kaas en bacon, en koffie natuurlijk. We nemen voor thuis nog wat kleine cinnabons mee, lekker hoor. De eerste vlucht naar Chicago vertrekt mooi op tijd en drie uurtjes later zijn we daar. Nu eerst een flinke wandeling naar de goede gate. Er blijven maar net 20 minuutjes over.

Om zes uur plaatselijke tijd vertrekken we naar Amsterdam. Gelukkig genoeg beenruimte in deze boeing van United. Dat zit toch een stuk beter dan bij Edelweiss air. Om 9.15 uur landen wel op Schiphol. Het duurde wel even voordat we bij de bagageband waren en onze koffers hadden. Uiteindelijk waren we om kwart voor 12 weer in Dongen.

 

Vandaag alweer onze laatste dag in de USA. Deze ochtend rijden we richting Nelson, een ghosttown ten zuiden van Las Vegas. We stoppen eerst even bij de Walmart in Henderson voor een klein Mc Donalds ontbijtje. Wel  meteen prijs: een snacksize Mc Flurry en een frietje gewonnen met de stickertjes op de bekers. Corné neemt dan ook maar meteen de Mc Flurry mee. De weg naar Nelson is een lange, rechte weg door de woestijn. Er is niks te zien, we rijden er alleen. Nou ja, bijna alleen. Opeens zien we midden op de weg een grote spin. En niet zomaar eentje, het is een desert tarantula. Brr… ik heb er toch maar gauw een foto van gemaakt. Een endje verderop kwamen we er weer een tegen. Net niet platgereden.

Eenmaal in Nelson lopen we een rondje langs de oude huizen en roestige auto’s en andere spullen. Het is een verzameling van de tijd rond 1860, toen hier een mijnstadje stond met zo’n 500 goud-en zilverzoekers en oude auto’s uit de jaren 50 en 60. Het is leuk om er foto’s van te maken. Ook staan er twee oude vliegtuigen, dit waren props van de film 3000 miles to Graceland, die hier gedeeltelijk is opgenomen. Hierna rijden we een stukje verder naar de Colorado River. Deze stroomt hier vlakbij. Via een slingerweg komen we daar aan. Het laatste stukje moet te voet over de kiezels.

Op de terugweg stoppen we nog even in Boulder City. We wandelen wat rond en nemen een ijsje. Verder is hier niet al te veel te zien. Wel een paar winkels met ‘antieke’ spullen. Corné koopt hier een nummerbord van de staat Nevada. Dat lijkt het begin van een nieuwe verzameling. Ook nog even bij de Walmart binnen geweest voor wat lekkere dingen voor thuis. We hebben nu tenslotte een tweede koffer, dus er kan wat meer mee.

Terug bij het hotel pakken we alvast de koffers in. ’s Avonds eten we bij Outback Steakhouse op de Strip. Corné heeft natuurlijk de steak, en ik heb grilled chicken. Allebei erg lekker. Wanneer we weggaan en op de Strip lopen, kom ik erachter dat ik mijn camera in het restaurant heb laten staan. Gauw terug om hem te gaan halen. Gelukkig hadden ze hem even apart gezet.

We kijken nog bij het Venetian  en de Mirage binnen. We wachten nog even op de uitbarsting van de vulkaan, en lopen dan binnendoor terug naar het Westin. Nu nog even uitrusten en dan naar bed. Morgen gaan we al op tijd naar het vliegveld, want we vliegen om 5 over 11.

Voor vandaag zijn er eigenlijk geen plannen. We appen ’s morgens nog even met het thuisfront en dan rijden we naar het Vegas Sign. Zo rond 9 uur zijn we toch  niet de enigen. Maar we hoeven niet lang te wachten. Even een paar foto’s en dan gaan we naar een Denny’s die hier vlakbij zit. Hier moesten we wel wachten. De hele diner zat vol. Gelukkig bleek het maar tien minuutjes te zijn. We bestellen ham-kaas omelet en toast met ei-ham-kaas. We gaan hier pas rond half 11 weg, en kunnen er voor een flink deel van de dag weer tegen. Het blijft wel bijzonder om te zien dat sommige mensen zo vroeg al aan vol bord friet met hamburger zitten. Achter de Denny’s zitten de Premium Outlets South, hierin zit ook een Asics winkel. Toch maar even kijken of ze hier wel volleybalschoenen hebben. Die blijken ze wel te hebben, maar alleen zwarte of witte. Niet de hippe kleurtjes die je bij ons in Nederland ziet. Jammer, dan maar thuis gaan bestellen.

We rijden terug naar ons hotel en parkeren de auto. We besluiten om te voet een stuk van de Strip te gaan wandelen. We lopen helemaal tot aan het MGM, en gaan via de overkant terug. Bij de Coca-Cola Store kopen we twee leuke glazen voor thuis. Natuurlijk ook even door de M&M store, blijft altijd leuk om te zien. Op de terugweg lopen we door NYNY, Park MGM, Aria, Cosmopolitan, en het Bellagio. Bij die laatste is het prachtig binnen. Ook veel toeristen die even een kijkje nemen. Het is een soort mini-Efteling met tijgers, bloemen, elfjes en een sprookjesboom. Ondertussen is het al half drie. Via Bally’s lopen we terug, daar nemen we ook nog even wat te drinken en een broodje. Aan de afstanden hier kunnen we moeilijk wennen, iedere denken we: dat lopen we wel even, maar iedere keer zijn we hartstikke moe.

Terug bij het hotel ga ik nog gauw even bij het zwembad liggen, want het zonnetje schijnt nog net daar. Verder doen we niet veel meer tot een uur of half 8. Vanavond gaan we naar het Mandalay Bay. Daar eten we wat en dan gaan we naar de show Michael Jackson One door Cirque du Soleil! We zijn erg benieuwd hoe het zal zijn….

Deze ochtend waren we allebei al vroeg wakker. Op zich wel handig, want we wilden vandaag naar Valley of Fire State Park rijden.  Iets na half 9 zaten we in de auto richting het noorden. We zouden onderweg wel even stoppen bij een Mac of Subway voor een broodje, maar voor we het wisten, reden we al door de woestijn, en was er geen eettentje meer te bekennen. Gelukkig nog wel een benzinepomp en daar stopten we om te tanken. Altijd prettig tanken in de USA: omgerekend drie kwartjes voor een litertje benzine! Er zat ook een Subway, dus namen we een broodje met ei, bacon en kaas.  De koffie kwam van de pomp. Het smaakte prima. Ook meteen maar een broodje voor de lunch meegenomen.

Om half 11 waren we bij de ingang, hier helaas niet betalen met de ATB-pas. We reden net een stukje het park in toen we volop zwaailichten zagen. Zeker vier politiewagens stonden er langs de kant. Precies bij het bord waar ik altijd een fotootje maak, was een auto over de kop geslagen. Hij lag zo’n beetje naast het bord. Gelukkig zaten de inzittenden al naast de auto. Dat is dan toch wel schrikken. Misschien remden zij plotseling af om ook bij het bord te kunnen stoppen… Dat geeft te denken.

De eerste stop is bij de ‘beehives’. Deze rotsen lijken veel op bijenkorven. Vervolgens parkeren we even bij het Visitor Center. We vinden het altijd leuk om even een rondje te lopen daar. Dan rijden we door richting de Fire Wave. Echt een prachtige route om te rijden. Het landschap is buitenaards met die rode rotsen. Wel jammer dat veel mensen overal bovenop denken te mogen klimmen. Verderop zien we opeens een grote bok bovenop een rots staan! Wauw! Het is een ‘desert bighorn sheep’. Hij staat op de uitkijk, alsof hij wil zeggen: ik ben hier de baas. Wij zien hem eigenlijk als eerste en maken snel een paar foto’s. Al gauw stoppen er meer auto’s. Even later kwamen we bij de parkeerplaats van de Fire Wave trail. Gewapend met genoeg te drinken, gingen we op pad. Het zonnetje scheen al flink, het was zo’n 28 graden. Na een half uurtje lopen door het losse zand en over de rotsen komt het uitzichtpunt in zicht. Supermooi hier! Al die verschillende kleuren in de rotsen, gaaf om te zien. We maken natuurlijk veel foto’s. Even uitrusten en dan weer dezelfde weg terug. Het was wel zweten, maar echt de moeite waard! Helemaal achteraan de route eten we onze broodjes.

Hierna maken we de route verder af, en op de terugweg stoppen we nog even voor een frisse milkshake van de Mac. Lekker hoor! Ook het drinken in onze nieuwe koeltas is lekker fris.  Als we weer in Vegas aankomen, gaan we nog even bij de Fashion Show Mall naar binnen. Ik wil al een tijdje nieuwe  volleybalschoenen en hier zit Dick’s Sporting Goods. Helaas niets gevonden, ook niet in de rest van de mall. We vragen in allerlei winkels of ze Asics schoenen hebben. Eén man in de winkel snapt het niet. Asics? Ken ik niet… ohh, Eésics! Nee, die hebben we niet.

’s Avonds eten we bij een Applebee’s in de buurt. We moeten even wachten voordat we kunnen gaan eten, maar het was echt lekker. Corné had cajun steak met ui en aardappeltjes, en ik had de chicken Alfredo met broccoli en tagliatelle. Erg goed gegeten daar. Rond half tien zijn we klaar en rijden we terug naar ons hotel. Ik heb geen zin meer om vanavond de Strip op te gaan. Morgen is er weer een dag.

We zijn al op de helft van onze vakantie. Vandaag tijd om een dagje door Las Vegas heen te crossen. Onze eerste stop is de Ihop, voor een klein ontbijtje: 2 gebakken eitjes en toast voor Corné, en voor mij toast en vers fruit. Daarna steken we de parkeerplaats over en gaan even bij de Walmart binnen. Na wat zoeken, vinden we een nieuwe koffer en een opvouwbare koeltas. We zijn met 1 koffer gekomen en kunnen nu met 2 koffers terug…

Dan rijden we door naar het Neonmuseum. Dit ligt in het oude  Las Vegas. We rijden een beetje door allerlei wijken, en dan zie je toch wel dat de woonwijken rondom het centrum niet de mooiste en duurste zijn. Kom je voorbij de Strip, dan zie je een heel ander Las Vegas. Het Neonmuseum heeft oude neonsigns van allerlei hotels gekregen. Alles staat hier uitgestald. We lopen een ronde in de warme zon, en zien neonborden uit de jaren vijftig en zestig. Wel een apart sfeertje hoort daarbij. Zeker als je de oude foto’s erbij ziet. In een klein uurtje hebben we alles bekeken en vertrekken we via Las Vegas Boulevard richting het zuiden. We komen langs allerlei wedding chapels, en ook langs de Pawn Shop. Ook rijden we door Fremont Street.  Onderweg zien we ook nog het gebouw van ATM, op tv zien we thuis regelmatig de serie Tanked.

De volgende stop is Brio Tuscan Grille. We komen daar natuurlijk voor de grote carpaccio’s! En het was ook erg lekker! Ondertussen is het al drie uur geweest. We wilden nog een foto maken bij het Vegas Sign, maar dat slaan we maar even over. Er staat een ontzettend lange rij, dus dat doen we andere keer.

We rijden via de Strip terug naar ons hotel. Hier probeer ik nog even van de zon te genieten. Dat moet dan wel ergens voor op straat, want bij het zwembad is geen zon meer te vinden. Even later komt Corné ook, en gaan we toch maar even relaxen op de ligbedden bij het zwembad.

’s Avonds rijden we weer terug naar Fremont Street. Daar is het een enorm circus. Wat we allemaal voorbij zien komen aan vreemde types…. alles is mogelijk. Als we de straat over willen steken, worden we tegengehouden, want uitgerekend vanavond trekt de Las Vegas LGBT Pride door de straten. Veel mensen langs de kant, die iedereen toejuichen. Wat een drukte hier! Wel leuk om te zien overigens, maar het kan niet tippen aan de Amsterdam Gay Pride. Tijdens het kijken, hebben we binnen vijf minuten een nieuwe ‘best friend’ erbij. Het is David uit North Dakota, hij is hier ook met zijn vriend en vraagt waar we vandaan komen. Nederland en Holland zegt hem niet zoveel, maar Amsterdam dan weer wel. Een beetje kletsen over het weer en Las Vegas, maar dan steken we toch maar over. We zoeken eigenlijk een Mac om nog even wat te eten, want na de late lunch krijgen we nu toch wel honger. Niks te vinden helaas. We lopen het hele stuk terug, en wat zit in het Plaza Hotel, waar onze auto staat? Precies, de Mac dus…

Rond half elf rijden we terug naar ons hotel. Nog één korte tussenstop bij een supergrote souvenirwinkel. Natuurlijk scoor ik daar een klein beeldje voor bij de verzameling. Om kwart over elf zijn we terug in onze kamer. Nog even wat tv kijken en dan slapen!

Deze ochtend zijn we vertrokken naar Red Rock Canyon. Dit gebied ligt op zo’n 40 minuten rijden ten westen van Las Vegas. Op weg daar naartoe maakten we een korte stop bij een Mac voor een klein ontbijtje. Ook nog even bij Ross en een Walmart  op zoek geweest naar een nieuwe koffer. Nog niets gevonden, maar we hebben nog tijd genoeg. We nemen daar wel een Subway broodje ham-kaas mee voor de lunch. Rond half elf waren we dan toch bij Red Rock Canyon. Hier kochten we meteen maar de America the beautiful pas. Hiermee kunnen we weer alle National Parks in, en dat is wel handig voor aanstaande zomer. Natuurlijk startten we bij het Visitor Center. Je kon ook buiten een klein rondje wandelen. Er zouden schildpadden moeten zitten…. overal in het park blijkbaar, maar niks gezien helaas. We reden de loop door de Mojave desert en stopten bij allerlei viewpoints om foto’s te maken. Het zag er mooi uit met al die verschillende kleuren steen. We hadden allebei weinig puf om ook nog een ronde te wandelen. Halverwege de route hebben we in het zonnetje zitten picknicken. Gelukkig stijgt de temperatuur langzaam, want het was vandaag nog maar net rond de 20 graden. Dus het vest kon eindelijk uit.

Hierna reden we naar de Premium Outlets North. Want die in het zuiden vonden we maar niks. Deze daarentegen is erg gezellig om te shoppen. Ook omdat de prijzen hier een stuk gezelliger zijn. We doen ons best om voor de heren thuis wat leuke dingen te scoren. Met wat op en neer ge-app lukt het aardig. Missie geslaagd! Het is ondertussen ook weer een stuk warmer geworden. Rond een uur of half vijf waren we terug op onze kamer. Even relaxen nog voor het eten. Dit doen we deze avond bij Johnny Rockets. Deze zit namelijk schuin tegenover ons hotel in de Bally’s. Niet te ver lopen, is het motto van vanavond. Na de lekkere burger lopen we via het hotel nog even naar de Bellagio. Hier wachten we even op de fonteinenshow. Hij was mooi, maar wel kort vonden wij. We lopen langzaam terug naar ons hotel. Wel nog even binnen geweest bij Hell’s Kitchen van Gordon Ramsay. Hij heeft hier overal restaurants zitten, maar in deze kun je ook in de open keuken kijken, net zoals in de serie. Geinig om te zien, Ramsay zelf was nergens te bekennen. Via de Linq snijden we een stuk af van onze route. We lopen onder het reuzenrad door en zijn dan al rond 9 uur terug bij het hotel. Dat was het wel voor vandaag.

Vanmorgen waren we al om half 5 klaarwakker. Dan maar even wat tv kijken en onze telefoons checken. Iedere politicus wordt hier overigens op tv zwart gemaakt en met de grond gelijk gemaakt, en dat is dan een’ approved message’. Dat zou bij ons nooit kunnen. Niet veel op tv dus. Uiteindelijk hebben we toch nog wat geslapen tot een uur of 7.

We besloten om vandaag naar de Hoover Dam te rijden, dat is redelijk in de buurt. Rond acht uur hadden we eerst ontbeten bij de Ihop. We hadden allebei een ham/kaas omelet. Het was meer een diner, dus we kunnen voorlopig vooruit. Corné kocht hier ook een Ihop koffiemok. Leuk voor de bakkies koffie thuis. De volgende stop was een Walmart. Toch wel handig om wat extra’s te drinken te hebben, en natuurlijk om cheese puffs te scoren. En altijd leuk om even rond te neuzen… helaas nog geen nieuwe koeltas gescoord. Die hadden ze niet.

Rond 10 uur kwamen we aan bij de Hoover Dam. Het was er minder druk dan 2 jaar geleden. Toen stonden we ook veel verder weg geparkeerd, en was het bloedheet. Nu was het goed te doen, zo’n 22 graden. We liepen tot midden op de dam en daarna weer terug. Op de terugweg maakten we nog een stop bij Lake Mead en reden we door Boulder City. Ik dacht eigenlijk een leuk, oud cowyboystadje aan te treffen, aangezien we door het historic district reden, maar het was meer een gezellig winkelstraatje met veel indianenwinkeltjes.

We reden weer terug, nu naar de Premium Outlets South om wat te shoppen. Het was er groot, maar we vonden niet dat er echt outletprijzen te vinden waren. Bij de Subway namen we nog een broodje. De volgende stop was Town Square Las Vegas. Hier veel chique winkels en niet zo druk. Natuurlijk nog even rondgekeken in de plaatselijke Apple Store aldaar. Voor Corné nog niets van zijn gading (eigenlijk een heleboel, maar die ene IPhone komt pas uit als wij net weg zijn), maar wie weet nog wel voor iemand anders…

Terug in het hotel kijk ik nog even bij het zwembad. Jammer genoeg ligt de pool helemaal in de schaduw, ook nog net wat te fris om te zwemmen. We hangen wat rond op de kamer, en gaan daarna eten bij Denny’s.  Deze zit trouwens naast het Best Western, waar we in juli slapen. En aan de andere kant zit de Mac, dus dat komt wel goed. We lopen nog wat over de strip en kijken even binnen bij het Paris hotel. Wat een groot hotel zeg, en echt prachtig van binnen, helemaal in Parijse stijl. We zagen ook nog iemand bij de roulettetafel in minder dan vijf minuten zo’n 500 dollar verliezen! Hij bleef maar briefjes uit zijn tas toveren. Daarna nog door de Miracle Mile. Hier even binnen geweest bij de Fight Shop. Ontzettend veel spullen hier, ik vrees dat we ook hier in juli weer terug naar toe moeten.

Uiteindelijk waren we rond elf uur terug in het Westin. Moeie voeten van het lopen. Het lijkt hier niets voor te stellen, je denkt dat alles heel dicht bij is, maar dat valt echt tegen. Morgen weer een dag.

Eindelijk is het dan zover. Na lang wikken en wegen hebben we toch besloten om de reis door te laten gaan. Dat betekende dat we vanmorgen al om half 6 in de auto zaten richting Schiphol. Van Timo en Stijn hadden we de avond ervoor al afscheid genomen, die lagen nog lekker op één oor.

Rond kwart voor 7 waren we al op Schiphol. Ook de douane verloopt vlotjes – de koffer netjes onder de 23 kilo – dus al snel tijd voor een bakkie koffie. Het toestel van Swiss Air was een beetje verlaat, we vertrokken om 10 over 10 naar Zürich. Een vluchtje van 50 minuutjes, maar wel met lekkere croissants en chocolaatjes aan boord.                                                                                                          De Zwitserse douanier aldaar was erg vrolijk. Hij moest meteen even iets zeggen over de Nederlandse voetbaldames en het Nederlands elftal, dat met 3-0 van Duitsland had gewonnen. Flughafen Zürich is best groot, want we moesten een endje lopen naar de gate. Daar volgde weer een paspoortcontrole. Corné mocht nog even in een ander rijtje: hij was ‘uitgekozen’ voor een extra drugstest, jippie.  Dit is dan ook wel geluk hebben dat hij nu niet meer aan de ‘verboden’ medicijnen zit. Wat een toeval!              Onze tweede vlucht met Edelweiss Air vertrok precies op tijd. Ook bij deze maatschappij een goede service aan boord, we kregen zelfs een ijsje. Slapen aan boord was ons niet echt gelukt helaas. Dan maar wat films kijken en puzzeltjes maken. Om 15.35 uur landden we in Las Vegas. Dit was voor ons de eerste keer dat we allebei een beetje misselijk werden van de landing. Veel geschud in de lucht en met een grote bocht naar de landingsbaan. Toen we uit het vliegtuig kwamen, moesten we echt even bijkomen. De rest verliep daar voorspoedig. De huurauto mochten we zelf uit een rijtje auto’s uitkiezen. Het werd een Mazda 3. Toen op weg naar het Westin Hotel. Lekker om hier weer te rijden! Ook meteen maar via de strip gereden.

In het hotel hadden we een kamer op de 4e verdieping. Onder ons raam zoemde de airco erg hard. Corné is toen gaan vragen of we niet een andere kamer konden krijgen. Dit werd er één op de 11e verdieping. Eerst maar even kijken. Tja, daar kwam nog meer geluid naar binnen van allerlei machines. Uiteindelijk is het de 16e verdieping geworden, prima kamer! En ook een mooi uitzicht op de High Roller. Als laatste zijn we toch maar even de Strip op gelopen voor een snelle hap.  Hierna terug naar de kamer. Terwijl ik dit verhaal typ, is het half 9 ’s avonds. (half zes ’s morgens Nederlandse tijd). Tijd dus om er mee te stoppen voor vandaag!