Eindelijk is het dan zover. Na lang wikken en wegen hebben we toch besloten om de reis door te laten gaan. Dat betekende dat we vanmorgen al om half 6 in de auto zaten richting Schiphol. Van Timo en Stijn hadden we de avond ervoor al afscheid genomen, die lagen nog lekker op één oor.
Rond kwart voor 7 waren we al op Schiphol. Ook de douane verloopt vlotjes – de koffer netjes onder de 23 kilo – dus al snel tijd voor een bakkie koffie. Het toestel van Swiss Air was een beetje verlaat, we vertrokken om 10 over 10 naar Zürich. Een vluchtje van 50 minuutjes, maar wel met lekkere croissants en chocolaatjes aan boord. De Zwitserse douanier aldaar was erg vrolijk. Hij moest meteen even iets zeggen over de Nederlandse voetbaldames en het Nederlands elftal, dat met 3-0 van Duitsland had gewonnen. Flughafen Zürich is best groot, want we moesten een endje lopen naar de gate. Daar volgde weer een paspoortcontrole. Corné mocht nog even in een ander rijtje: hij was ‘uitgekozen’ voor een extra drugstest, jippie. Dit is dan ook wel geluk hebben dat hij nu niet meer aan de ‘verboden’ medicijnen zit. Wat een toeval! Onze tweede vlucht met Edelweiss Air vertrok precies op tijd. Ook bij deze maatschappij een goede service aan boord, we kregen zelfs een ijsje. Slapen aan boord was ons niet echt gelukt helaas. Dan maar wat films kijken en puzzeltjes maken. Om 15.35 uur landden we in Las Vegas. Dit was voor ons de eerste keer dat we allebei een beetje misselijk werden van de landing. Veel geschud in de lucht en met een grote bocht naar de landingsbaan. Toen we uit het vliegtuig kwamen, moesten we echt even bijkomen. De rest verliep daar voorspoedig. De huurauto mochten we zelf uit een rijtje auto’s uitkiezen. Het werd een Mazda 3. Toen op weg naar het Westin Hotel. Lekker om hier weer te rijden! Ook meteen maar via de strip gereden.
In het hotel hadden we een kamer op de 4e verdieping. Onder ons raam zoemde de airco erg hard. Corné is toen gaan vragen of we niet een andere kamer konden krijgen. Dit werd er één op de 11e verdieping. Eerst maar even kijken. Tja, daar kwam nog meer geluid naar binnen van allerlei machines. Uiteindelijk is het de 16e verdieping geworden, prima kamer! En ook een mooi uitzicht op de High Roller. Als laatste zijn we toch maar even de Strip op gelopen voor een snelle hap. Hierna terug naar de kamer. Terwijl ik dit verhaal typ, is het half 9 ’s avonds. (half zes ’s morgens Nederlandse tijd). Tijd dus om er mee te stoppen voor vandaag!
Veel plezier 🙂